Ik was bij delpher op zoek naar een bepaald artikel over hoogbegaafdheid en kwam een club van hoogbegaafden tegen Kerkrade Mensa geheten. Even er op gegoogeld en ze bestaan nog, tenminste de website. Op de site staat een zgn hoogbegaafdheid test, als je die haalt mag je lid worden. Ik haalde de test niet. Shit nu ben ik opeens niet meer hoogbegaafd. Is natuurlijk onzin. Wat is er dan mis met zulke test. Hoogbegaafdheid is niet te onderzoeken met 30 vragen op internet. Bovendien ontdekte ik dat er vragen bij waren die niet eenduidig waren (daar moet je HB voor zijn om dat te ontdekken) bovendien houdt men geen rekening met de leeftijd van een persoon, wat een significante rol speelt. Ook hersenen slijten. 

Ik de test van 1985 was dat een 3 daagse beroepskeuze test, waar verschillende aspecten van je denkvermogen bekeken wordt, om te achterhalen op wel niveau je zit, om zo een studie keuze te bepalen. Ik ging er niet naar toe met de gedachte dat ik hoogbegaafd was. Ik wilde alleen kijken welk werk er voor mij geschikt was. Schriftelijke IQ 130 stond in het rapport te lezen. Maar er staat nergens in dat dit HB is. Ik ben er ook niet bewust van geweest, als ik eerlijk moet zijn. Ik deed wel uitzonderlijke dingen, maar ging er van uit, dat dit iedereen kon. 

De 2 daagse test in het MuMc in 2019, was bedoeld om te kijken welk psychologisch behandelplan voor mij de juiste was, toen kwam IQ 140 uit de bus. Ook toen was ik me niet bewust wat dat inhield. 

Dat ik dingen goed kon onthouden, ja dat wist ik wel, maar dat dit betekende dat ik een fotografisch geheugen had, was ik me niet van bewust. Niet elke hoogbegaafde heeft ook een fotografisch geheugen.  

Pas op het moment dat een psycholoog me ging uitmaken voor een autist en ik na enkele bezoeken aan autisten bijeenkomsten ontdekte dat ik dat niet ben, toen pas ging ik onderzoeken wat er verwisseld wordt met autisme en ben ik me bewust dat mijn manier van denken anders is dan de doorsnee mens en vielen de laatste puzzelstukjes van mijn leven op z’n plek. Als je Hoogbegaafd bent, ben je ook HS. En dat laatste ben ik absoluut, als enige in een gezin van 7 kinderen. Het heeft me wel gesterkt, dat wel, eindelijk af, van je bent een stomme boer gevoel, wat de rest van het gezin altijd van me dachten en ze zullen het nog steeds denken, maar nu heb ik er geen boodschap meer aan. De eersten zullen de laatsten zijn en de laatsten zullen de eerste zijn. 

Ik had mensa nog een mail gestuurd, maar niks meer gehoord. Zouden ze nog bestaan? Ik weet het niet, maar het interesseert me ook niet meer. Het fotografisch geheugen heb ik van mijn moeder. Dat had mijn vader niet. 

Hij zat TV te kijken en mijn moeder was bezig koffie voor hem te maken. Als ze de kop koffie kwam brengen, had ze een scène gezien en zei dan : Joep dem hant vuur gesiehè. Och has ze werm alles gesiehè zei mijn vader dan geïrriteerd. Waarop mijn moeder dan zei: Vince (dat was ik) hant vuur um gesiehè? Waarop ik zei: Joa, den hant vuur gesiehè, sies ze noeal dor Vince hat um och gesiehè, zei mijn moeder dan met een overwinnaars gevoel  

Ik wist natuurlijk al de hele tijd dat we hem gezien hadden, maar hield wijselijk mijn mond, om het plezier wat mijn vader vond aan het kijken niet te bederven. Bovendien was er niks mis mee om een film nog eens te zien, je ontdekte altijd weer nieuwe dingen. 

Ik zie het nog voor me gebeuren. Ik denk ook wel dat ik van haar de hoogbegaafdheid heb. 

 Ik kan niet slapen als er een tikkende klok is. Een gewone wekker schaftte ik af toen ik als automonteur ging werken. Daar kocht ik een elektrische voor, want die hoorde je alleen als die afging. 

Ik heb 16 jaar naast de N281 gewoond, kon niet slapen van het geluid van de auto’s. Daar kon ik niet aan wennen. Het geluid had geen regelmaat. Met open raam slapen ging niet. 

Toen ik op Terwinselen woonde wel, ondanks dat ik 50 meter van de kerkklok leefde. Daar had ik altijd het raam open. Verkeer was er nooit en omdat de klok altijd op het zelfde moment sloeg wende ik daar aan. Behalve die ene nacht als ze van zomer uur naar winter uur gingen. En in het voorjaar weer andersom. 

Ik heb ooit een kaderopleiding gevolgd bij het FNV in Nunspeet  het gebouw waar we sliepen, lag naast het spoor ik kon de eerste nacht nooit slapen. De volgende dag wel, ik hoorde wel de treinen, maar ik kon ze op een vast punt zetten, zodat ze mijn nachtrust niet meer verstoorde.

Hoogbegaafden kunnen een gedachte niet naar de achtergrond brengen een plek geven en niet meer waarnemen. Voor hoogbegaafde mensen is elke gedachte belangrijk en die wordt tegelijkertijd behandeld. Daarom kan die tikkende klok niet genegeerd worden en kan ik mijn slaap niet vatten. In het gezin was ik de enige die dat probleem had. Ik zette dus altijd de klok stil als ik om een of andere reden thuis op de bank moest slapen. Ze hadden me ook nog eens extra onterfd van de oude Duitse klok. Daar hebben ze mij een groot plezier mee gedaan, want hij had hier niet gelopen. In de stilte van de woonkamer klinkt dat als een klankkast. 

 Het boek leert me om mij te begrijpen. Een must voor elke ouder met een hoogbegaafd kind, maar ook als je zelf hoogbegaafd bent, lees het en je leven wordt gemakkelijker, omdat je jezelf beter leert kennen. Veel wat ik aan Klinefelter weet, ligt aan mijn hoogbegaafdheid.

Ik werkte bij de gemeente Heerlen en op een dag kwam een collega bij me, en zei: ,, je bent nogal technisch, kun je me uitleggen hoe mijn videorecorder werkt.” Is goed. Ik met hem mee naar huis. Na een paar handelingen had ik hem geprogrammeerd, zonder handleiding uiteraard. Hoe heb je dat gedaan, dat weet ik niet zei ik. 

Ik was in 2013 in Oostenrijk op vakantie bij een vriendin, haar vader, waar ze bij inwoonde, had een sauna die nog in elkaar gezet moest worden. Nou dat was nu echt een klusje voor mij, dus op een zondagmorgen begon ik er aan. Sommige dingen gaan nu eenmaal niet alleen. Daar heb je een hand hulp bij nodig. Ik vroeg aan hem of hij me kon helpen en we maakten het samen af. Alleen het zitbankje moest er nog in.  Het bankje moest er om een of andere reden ook als laatste er in. Hij zou dat wel even doen, en een half uur later, kwam hij me vragen of ik eens wilde kijken hoe het moest, want het lukte hem niet. Ik pakte het bankje, keek even en zet het er in. Hij was sprakeloos, hoe doe je dat, ik zeg dat weet ik niet. 

Typisch 2 voorbeelden van hoe de processen in mijn hersenen verlopen. De snelheid van mijn denken is zo hoog, dat mijn bewustzijn het niet kan volgen en niet kan opslaan.  Dan los je wel een probleem op, maar je kunt niet vertellen hoe je het gedaan hebt. Het is natuurlijk lastig, maar het biedt ook ongekende mogelijkheden in het oplossen van problemen. 

Toen ik de Apple club nog had, kwamen mensen naar me toe met een probleem. Dan zei ik, ik kom wel ff langs, of kom me maar halen. Waarom, gaat het niet telefonisch, nee zei ik dan. Want wat was daar de oorzaak van. Ik leerde niks van buiten. Natuurlijk weet ik wel de structuren van een systeem, maar in kleine dingen verdiepte ik me nooit, of laten we zeggen mijn bewustzijn had het niet opgeslagen als ik het probleem zelf ook had gehad. Keer op keer werd me de vraag gesteld. Hoe heb je het gedaan en ik wist het antwoord niet. 

Gert-Jan had een tweedehands MacBook Pro gekocht. Hij moest nog geïnstalleerd worden, want hij had de harde schijf vernieuwd. Ik ontmoette hem bij een vriend, die het probleem niet kreeg opgelost. Mag ik een proberen, binnen no time had ik de oplossing en was het installeren begonnen. Hoe heb je dat gedaan, kwam uit beide monden. Ik weet het niet. 

Nu begin ik te begrijpen waarom dat zo is. 

 Geachte Raad,

Willen:  Gedreven en Nieuwsgierig. Ja dat ben ik. Ik heb 2 kranten, lees nog een heleboel op internet, politiek en techniek dat is wat me boeit. Poltiek dat heb ik van thuis meegekregen en ook omdat ik zelf secretaris ben geweest van de PPR  in Kerkrade.  Techniek zit in mijn genen, geërfd van mijn vader en diens vader. Mijn opa (ik heb hem nooit gekend) was smid in Vaals en meesterhouwer op de staatsmijn Wilhelmina op Terwinselen. Mijn vader volgde zijn spoor en ik ook. Smeden heb ik nog gehad op de ambachtsschool in Heerlen. Ik ben ook een automonteur. Een onderbetaald beroep, want je wordt niet zo maar een goede monteur, daar is heel wat kennis voor nodig om de verschillende bereiken van een auto te kennen. 

Hoogbegaafd, ja dat ben ik. Bij toeval ontdekt in 1985, als uitslag bij een beroepskeuze test. Hoe kwam ik in die test terecht. Ik had gesolliciteerd op een baan bij Bernardinus College in Heerlen als Amanuensis Biologie. Ondanks dat ik tijdens het sollicitatiegesprek gezegd had, dat ik nog nooit biologie gehad had, werd ik toch aangenomen. Het was voor halve dagen, want de man die het normaal deed, mocht nog maar voor halve dagen daar werken. Na 3 maanden, werden het hele dagen.  Werd de persoon in kwestie ziek. Ik moest niet alleen me het vak leren, maar ook de hele organisatie van het amanuensis zijn onder de knie krijgen. Het boek en de bijbehorende opdrachten had ik binnen 3 maanden gedaan, niveau laatste klas atheneum. Daaruit zou je al kunnen veronderstellen dat ik goed kon leren. Ik reorganiseerde en inventariseerde alle aanwezige spullen maakte de nieuwe bestellingen en repareerde de microscopen.  Daarnaast werkte ik ook nog mee in het onderhoud van de school, wat door mijn collega's niet in dank werd afgenomen, waar ik dan ook mee stopte. Men kreeg anders de indruk dat zij niks deden. Maar ze wisten niet en ik ook niet op dat moment, dat ik hoogbegaafd ben. Dus qua intelligentie en denkvermogen ver boven hun stond. Een student die in de pauze niet naar buiten kon, hielp me het vak biologie onder de knie te krijgen, dat moet ik wel vermelden. Hij vroeg me altijd af. 

Ik maakte van mijn eigen snedes van stengels, kurk, berk enz. Waar ik ook studenten mee hielp als ze al 3 maanden aan het zelfde stukje kurk zaten te snijden. Dan werd er een plakkertje met hun naam op die van mij gedaan en ter beoordeling aan de docent laten zien. Het verwonderlijk was dat er bij waren die er een 10 voor kregen en anderen een 6. Vriendjespolitiek vierde hoogtij bij Pietje de Veer, het was steeds hetzelfde wat ik voorschotelde. De studenten moesten in een tijdspanne van 2 jaar 20 proeven doen, nu had ik die op 3 maanden gedaan, maar goed ik had dan ook alleen dat ene vak. Als ik van thuis uit wat meer support had gekregen, had ik het nog ver kunnen schoppen, achteraf gezien. Ik maakte ook van alle preparaten onder de microscoop foto opnamen, ik had een tussenstuk wat op een microscoop paste en ook op mijn Practica Camera en met de juiste belichtingstijd werden het mooie foto's. Het was een hulpmiddel om de studenten te laten zien waar ze naar moesten zoeken, bij hun preparaat. Dat was iets nieuws en de docenten stelde het zeer op prijs. Ze hadden graag de foto's gehouden, toen ik noodgedwongen weg moest, maar dat stond ik uiteraard niet toe. In al die jaren dat ze zelf daar les gaven, waren ze nooit op dat idee gekomen, om het onderwijs daardoor te vergemakkelijken. 

Ik zat ook nog bij een clubje die het computeronderwijs naar een hoger niveau moest tillen. 

Ik had immers de nodige software al gemaakt voor het vrijwilligerswerk wat ik deed. O.a. een boekhoudprogramma geschreven in basics. Begin jaren 80 deden we de boekhouding op een Apple kloon. Op Bernardinus college hadden ze Philps computers. 

Maar goed ik werkte me 2 jaar lang uit de naad, vaak had ik 2 klassen tegelijk, ik beslechte de ruzie die er was tussen de havo docent en de atheneum docent. 

Zorgde er voor dat er geen spullen meer gestolen werden door sommige docenten. De directeur van het atheneum kwam bij me en zei:  ik zal er voor zorgen dat jij die baan krijgt, want dhr. Camps komt niet meer terug. Maar helaas werd hij overruled door de directeur van het Gymnasium, die zijn werkloze buurjongen belangrijker vond. Ik raakte overspannen. Dat krijg je ls je HSP ook bent. Straatvrees was het gevolg, waar ik mezelf ook weer uithaalde.

Maar ja ik werd na een tijdje gekeurd en de keuringsarts zei tegen me ik kan twee dingen doen, ik keur je helemaal goed en je bent weer gezond, dat staat vast, of ik keur je voor 15% af. Waarop ik zei, wat is het voordeel van die 15 %. Het ABP moet je omscholen en zorgen voor een baan. Ik zei dan keur me maar af voor 15% en zo kreeg ik vanaf dat moment een invaliditeit pensioen. 

Dus werd ik getest 3 dagen duurde die. In de middag van de derde dag een gesprek met de psycholoog. U hebt een technische intelligentie van 131 zei men mij. Hoogbegaafd en een schriftelijk van 119, wat ook hoog te noemen valt. Nu heb ik 3 jaar geleden ook een test gehad en toen werd 140 iq gevonden. Blijkbaar heb ik in 1985 een dipje gehad, waar ook mee bewezen is dat IQ niet iets is wat ophoudt. Je blijft altijd slimmer dan die anderen die dat niet zijn. 

Nu had ik al eens eerder een beroepskeuze test gehad, toen ik 17 jaar was, dat kwam, omdat mijn baas me niet geschikt vond als automonteur en uit de test moest komen dat ik wel geschikt was. Nu had ik binnen no time in de gaten hoe de test in elkaar zat en manipuleerde ik de test zo dat de uitslag zeer geschikt moest zijn, door mijn fotografisch geheugen wist ik natuurlijk wat ik overal had ingevuld. 

Ook toen was er een mondeling gesprek met de psycholoog, die zei dat ik natuurlijk geschikt was voor automonteur, die man begreep het natuurlijk niet. Hij vond wel dat ik als 17 jarige de ontwikkeling had van een 30 jarige. De hoogbegaafdheid kwam toen eigenlijk al aan het licht. 

12 Maart 2024 ben ik naar een lezing gegaan van Rianne van der Velde. Zelf hoogbegaafd. Zij schreef een boek met de titel: Hoogbegaafd in de Praktijk.  In het boek staan enkele schema's hoe je hoogbegaafdheid kunt herkennen. De hoogbegaafdheid heb ik van mijn moeder. Mijn vader kon ook wel goed leren, maar hij was niet creatief. Dat was mijn moeder wel, ze was verschrikkelijk creatief  en ze kon ook alles onthouden en ze wist van mij dat ik dat ook kon. Vanavond is er een film op de TV zei mijn vader. Dan keek mijn moeder 2 minuten en dan zei ze: ,, Die hebben we gezien, Vince klopt het" enden zei ik: ,, ja dat klopt" want dat had ik allang gezien, maar voor de goede vrede zei ik niks, en soms wilde ik hem ook nog wel eens zien. Meestal kon ik dan ook nog zeggen wanneer we hem gezien hadden. Nu heeft een fotografisch geheugen niks met hoogbegaafdheid te maken. Wel het creatief zijn.